از دیر باز دانشمندان می دانستند که مورچه ها برای دفاع از خود اسیدی را تولید می کنند اما ماهیت آن برایشان مجهول بود. تا اینکه در سال 1671 یک طبیعت شناس انگلیسی از تقطیر توده ای جسد مورچه ها این ماده ی شیمیایی را بدست آورد و آن را فرمیک اسید (formic acid) نامگذاری کرد. حدود 180 سال طول کشید تا اینکه دانشمندی فرانسوی توانست این ماده را با استفاده از مونو اکسید کربن سنتز نماید.
این ماده نقش واسطه را در عمل متابولیسم برعهده دارد ودر متابولیسم ترکیبات یک – کربنی نقش دارد.
استنشاق فرمیک اسید باعث خوردگی و تحریک سیستم تنفسی می شود بخارات این ماده هر چند رقیق ( ۱۵ ppm ) سبب ایجاد التهاب شدید همراه با تخریب سلولهای بویایی ، بینی ، سرفه و اشکال در تنفس می شود .
این ماده حتی می تواند سبب شوک و مرگ نیز گردد . ادم ریوی نیز ممکن است اتفاق بیفتد که علائم بیماری ممکن است تا چندین ساعت پس از تماس ظاهر نشوند . ادم ریوی باعث کاهش تنفـس می شود .
باعث سوختگی پوست می شود . حالت مایع این ماده باعث سوختگی شدید همراه با ترک خوردگی ، قرمزی و جراحت های پوستی می گردد . جذب پوستی این ماده سبب ایجاد اثرات شدید سمی ، کاهش تنفس ، اشکال در بلع و حتی منجر به مرگ می گردد .
باعث سوختگی چشم ها می شود . بخارات این ماده شدیدا” محرک هستند . حالت مایع ، میست و اسپری این ماده ( رقیق یا غلیظ ) باعث سوختگی شدید ، التهاب و صدمه به قرینه و کوری می شود .
به شدت مضر است . باعث تخریب بافتهای بدن می شود . سبب سوختگی ، جراحت و سوراخ شدن دستگاه گوارش می شود . نشانه های بیماری شامل احساس سوزش ، احساس درد ، اسهال خونی ، شوک ، افزایش ضربان نبض ، کاهش فشار خون ، اشکال در تنفس ، صدمات کلیوی و مرگ می باشد . این علائم در دوزهای بالای ۳۰ml مشاهده می گردند .
